Θα ζήσει το κοριτσάκι με τα σπίρτα;

       "Δεκέμβριος, η τελευταία μέρα του χρόνου. Χιόνιζε ασταμάτητα και η μεγάλη πόλη είχε σκεπαστεί με κατάλευκο πέπλο, ενώ το σούρουπο έπεφτε μουντό. Στους χιονισμένους δρόμους χαρούμενοι διαβάτες βάδιζαν βιαστικά, φορτωμένοι με φανταχτερά πακέτα και δώρα. Μα κανείς δεν έδινε σημασία στο κοριτσάκι με τα σπίρτα. Άδικα η μικρή διαλαλούσε τη φτωχική πραμάτεια και σίμωνε δειλά τους περαστικούς ζητώντας με σβησμένη φωνή ν’ αγοράσουν ένα κουτί σπίρτα. Άδικα ψιθύριζε αχνά πως δεν ζητιάνευε, πως πουλούσε σπίρτα για να ζήσει, αφού δεν είχε στον κόσμο κανέναν. Δεν είχαν ώρα για μια πλανόδια πωλήτρια. Νύχτωνε και όλοι βιάζονταν να επιστρέψουν στα ζεστά τους σπίτια, στην οικογενειακή θαλπωρή, στο γιορτινό τραπέζι με τις χίλιες λιχουδιές στο καταστόλιστο χριστουγεννιάτικο δέντρο……

….. Το κοριτσάκι προχώρησε στη γωνιά του δρόμου και μαγεμένη λες, κοντοστάθηκε κάτω από τον αναμμένο φανοστάτη. Από το παράθυρο κάποιου σπιτιού έβλεπε ένα δωμάτιο με χριστουγεννιάτικες γιρλάντες και στολίδια…

….. Σαν ξημέρωσε η Πρωτοχρονιά οι περαστικοί είδαν απορημένοι μια γλυκιά φτωχοντυμένη παιδούλα να κοιμάται γαλήνια στο πλατύσκαλο ενός σπιτιού, πάνω στο χιόνι, τριγυρισμένη από αναρίθμητα καμένα σπίρτα…."

 Άντερσεν 1840

Ραγδαία αύξηση, που «αγγίζει» το 100%, καταγράφει, τον τελευταίο χρόνο, ο αριθμός των ατόμων που επισκέπτονται το πολυϊατρείο των «Γιατρών του Κόσμου», στο κέντρο της Θεσσαλονίκης. ….
…..Οι ασθενείς- κατά μέσο όρο- πλησιάζουν τους 1000 τον μήνα, με το 70% αυτών να είναι Έλληνες...

…. Τα οικονομικά προβλήματα και η ανεργία έχουν αλλάξει το «προφίλ» των ανθρώπων που συσσωρεύεται καθημερινά στον χώρο….

…. Κι ενώ τα προηγούμενα χρόνια το επισκέπτονταν, συνήθως, αλλοδαποί, μετανάστες και άτομα που ανήκουν σε ευπαθείς κοινωνικές ομάδες, τους τελευταίους μήνες εμφανίστηκε και μία νέα κατηγορία: αυτή των «νεόπτωχων»
Πρόκειται για Έλληνες, ηλικίας από 40 ως και 60 ετών, οικογενειάρχες, που έχασαν ξαφνικά τη δουλειά τους ή αντιμετωπίζουν σοβαρά οικονομικά προβλήματα και δεν μπορούν να πληρώσουν τις εισφορές τους στα ασφαλιστικά ταμεία, με αποτέλεσμα να αδυνατούν να πραγματοποιήσουν τις απαραίτητες για την υγεία τους ιατρικές εξετάσεις και να προμηθευτούν τα φάρμακα που απαιτεί η αγωγή τους.
«Οι ασθενείς σχεδόν διπλασιάστηκαν από πέρσι... αυξήθηκε τρομερά ο αριθμός των Ελλήνων. Είναι άνθρωποι που έμειναν χωρίς εργασία και δεν ξέρουν πώς να αντεπεξέλθουν στις υποχρεώσεις τους».

«Οι ανάγκες έχουν αυξηθεί κι ο κόσμος ζητάει ενίσχυση ακόμη και σε βασικά είδη, όπως ρούχα, παπούτσια και τρόφιμα. Προκειμένου να ανταπεξέλθουμε στις ανάγκες και στις εποχές κάνουμε έκκληση κι εμείς σε όλους τους πολίτες για να βοηθήσουμε όσο γίνεται περισσότερο»….

«Αυτό που βλέπουμε είναι πως, παρά το γεγονός ότι υπάρχει οικονομική κρίση και όλοι λίγο- πολύ δυσκολευόμαστε να τα βγάλουμε πέρα, ο κόσμος ανταποκρίνεται. Μάλλον, επειδή αισθάνεται πως η κοινωνική αλληλεγγύη θα μας σώσει και θα επιβιώσουμε, βοηθώντας ο ένας τον άλλον»…

 Γιατροί του κόσμου

 Ελλάδα 2011

 (Βήμα 10-12-2011)

Σημ. Και άλλο τι, δεν έχω να προσθέσω, εκτός ίσως από το να ρωτήσω.

Τα παιδιά δακρύζουν σήμερα με τα παραμύθια;