Ευρώπη- Γηραιά κυρία ή παραστρατημένη κόρη.

Κάποτε σε μια χώρα μακρινή, μια όμορφη κόρη με το όνομα Ευρώπη  γεννήθηκε από τον Φοίνικα και την Τηλεφάεσσα. Ζούσε στη Φοινίκη- χώρα εξωτική, ώσπου ο Δίας, αυτός ο αχόρταγος, την εντόπισε σ’ ένα καταπράσινο λιβάδι την ώρα που παρέα με τις φίλες της μάζευε αγριολούλουδα.
Kατά τη συνήθειά του, μεταμορφώθηκε σε έναν πανέμορφο λευκό ταύρο και πλησίασε να βοσκήσει τάχα, δίπλα στη δροσερή Ευρώπη. Εκείνη, αντικρίζοντας το δυνατό ζώο, έβγαλε μια κραυγή θαυμασμού, το πλησίασε, το χάιδεψε μα δεν της έφτασε αυτό, άλλο είναι να το καβαλικεύεις!
Αυτό ήταν! Ο ταύρος με την κοπέλα στην πλάτη του, πέταξε ψηλά.
Πέρασε τη θάλασσα και έφτασε στην Κρήτη.
Εκεί ήταν το ιδανικό μέρος για να ενωθεί μαζί της, ως Δίας πλέον ελπίζουμε...
Από την ένωση μάλιστα του Δία και της Ευρώπης, γεννήθηκαν τρεις γιοι και βεβαίως, την αποκατέστησε πάρα πολύ καλά αφού την πάντρεψε με τον βασιλιά της Κρήτης.
Έτσι λέει ο μύθος για την αρπαγή της Ευρώπης που χάνεται στο πέλαγος των χιλιετιών.

Ευρώπη ονομάστηκε η κατοπινή ήπειρος, αυτή η δικιά μας.
Στην αρχαιότητα, Ευρώπη ήταν μόνο η Ελλάδα που έδωσε και τα φώτα της στον λεγόμενο Ευρωπαϊκό πολιτισμό.
Ύστερα, Ευρώπη ήταν η Ιταλία η Γαλατία η Ισπανία. Οι Φοίνικες θαλασσοπόροι ανακάλυψαν αργότερα τα βρεττανικά νησιά και σιγά-σιγά η Ευρώπη μεγάλωσε σε έκταση και όχι μόνον. Ακολούθησε ο Μεσαίωνας, η Αναγέννηση, ο Διαφωτισμός, η Βιομηχανική Επανάσταση, πόλεμοι, καταστροφές, μαχαιρώματα (αδελφικά πάντα) και τα λοιπά και τα λοιπά. 
Πολλά τα βάσανα της όμορφης και πολυπρόσωπης Ευρώπης - το χάρισμα που υποδηλώνει το όνομά της, να βλέπει μακριά μάλλον δεν το είχε- που υποτασσόμενη στο μοιραίο, κατέληξε να ονομαστεί "γηραιά ήπειρος".
Άλλωστε ακολουθώντας τη φυσική ροή των πραγμάτων, μια νεαρή ύπαρξη είχε ήδη ξεπεταχτεί, η Αμερική.
Άρπαξε τη σκυτάλη και όπως όλοι οι έφηβοι αναστάτωσε το σύμπαν.
Και καλά ως εδώ, η μία είχε την εμπειρία η άλλη τη νιότη, θα περίμενε κανείς να προκύψει ένα θαυματουργό κοκτέιλ.
Αμ δε! Το κοκτέιλ ήταν κώνειο.

Και κοίτα τώρα που στα πίσω-πίσω οι διάφορες πτυχές του χαρακτήρα της Ευρώπης (οι χώρες), άλλοτε προσπαθούν να γίνουν ένα σώμα μια ψυχή- παλεύοντας και αλαλάζοντας είναι αλήθεια- και άλλοτε λυσσάζουν να καταπιούν η μία την άλλη και ζήτημα είναι αν γλιτώσει έστω και μία... (αλλοίμονο σε μας)
Γηραιά καθώς είναι η Ευρώπη, αναγκάζεται να χρησιμοποιήσει πατερίτσα, παθαίνει Αλτσχάϊμερ και επιτρέπει σε κάτι "οίκους" και σε άφρονες προαγωγούς να εξευτελίζουν τη μάνα που τη γαλούχησε και της έδωσε τα φώτα, τη μάνα της την Ελλάδα.
Ασεβής σαν κόρη που παραστράτησε και παραφρόνησε, παρουσιάζει τάσεις αυτοκαταστροφής, μίσους και μανία εκδίκησης για τον γεννήτορα.
Είναι γνωστό πως ο γέρος άνθρωπος μοιάζει με παιδί.
΄Ετσι μοιάζει και η δικιά μας Ευρώπη, όπως εκείνη (η αρπαγμένη) που καβάλα στον λευκό ταύρο πήγε ακουσίως στην Κρήτη, μοιάζει με παρθένα που χρειάζεται προστασία από τους τόσους ταύρους που τριγυρνούν στα λιβάδια της.
Αυτή, η πεντάμορφη Ευρώπη που καβαλίκεψε ταύρους και ταξίδεψε στα πέρατα της γης.
Άσε που τη μοίρα της κανονίζουν ανασφαλείς Δίες που και οι ίδιοι έχουν έναν φόβο για το ποιος θα τους καβαλικέψει.,.
Και καλά την άλλη Ευρώπη, την αποκατέστησε ο Δίας.
Η μάνα Ελλάδα, πώς θα προστατευτεί από το ίδιο της το σπλάχνο και με ποιό τρόπο θ' αποκαταστήσει την τιμή της ψυχασθενούς κόρης με το όνομα Ευρώπη;

ΥΓ. Το κείμενο είχε αναρτηθεί εδώ πριν από ένα χρόνο.  Επαναλαμβάνεται γιατί μάλλον σήμερα είναι πιο επίκαιρο.