Είμαι μ......ς και το κέφι ΣΟΥ θα κάνω...

-                  Τι έγινε πάλι ρε Μαρία, γιατί μουτζουκλαίς;

-          Αχ ξαδέρφη, ο αχαϊρευτος δεν ξέρεις τι μου έκανε…

-          Να υποθέσω ή θα μου πεις;

-          Με κεράτωσε ο άτιμος, θα τον σκοτώσω…

-          Καινούργια τα κέρατα ή εκείνα τα παλιά;

-          Όχι, αυτά είναι τα καινούργια παλιά.

-          Εμ, φταις κι εσύ που δεν τον χώρισες πέρσι

           που σου έκανε τα ίδια.

-          Με παρακαλούσε γονατιστός βρε ξαδέρφη,

           υπόσχονταν πως δεν θα το ξανακάνει.

-          Κι εσύ τον πίστεψες, αλλάζει η πουτάνα καλή μου,

           με το  συμπάθειο κιόλας…

-          Αυτή τη φορά δεν τη γλιτώνει, είναι τα τελευταία του.

-          Έτσι έλεγες και πρόπερσι.

-          Φέτος με ράπισε επιπροσθέτως.

-          Με τριαντάφυλλο;

-          Με χτύπησε καλέ, πώς το λένε, μου μαύρισε το μάτι.

-          Ένα- ένα μου τα λες, ρίχτα όλα μαζί να τελειώνουμε.

-          Με… με… πώς να σου το πω… με αυτό κι από πάνω!

-          Κι εσύ γιατί του κάθισες;

-          Μου είπε πως αυτή τη φορά θα το κάνει αλλιώς.

-          Έλα, έχει κι άλλο τρόπο ο αγροίκος;

           Διώξ’ τον να πάει στα τσακίδια.

-          Ξέρεις μωρέ ξαδερφούλα… λέω να δοκιμάσω...

           άλλη μια   φορά, μήπως και τα βρούμε.

           Το μεράκι θα τον φάει, γουστάρει να είναι το αφεντικό,

           ο χρυσούλης μου.

           Είναι κι εκείνος ο κουμπάρος που ξεπάτωσε

           την κουμπάρα, αλλά τη γλίτωσε,

           θέλει κι ο δικός μου.

-          Μωρή,  δεν μου το λες τόση ώρα πως είσαι ψυχανώμαλη;

           Την άλλη φορά κοίτα να σκύψεις πιο πολύ,

            να σε βολέψει καλύτερα.

            Άει στον αγύριστο τσουράπω, ε τσουράπω…