Αγαπητοί Αυτοαποκαλούμενοι Φιλόζωοι...

Πρώτον έρχομαι να ερωτήσω δια την καλή σας υγείαν, τη δική σας και των συγκατοικιδίων σας, δεύτερον να σας ενημερώσω πως εγώ το εγκεφαλικό το γλύτωσα, δεν ξέρω τι έκανε η Πιπίτσα,  και τρίτον, να σας εξιστορήσω τα της χθεσινής μου ημέρας...

Προ μίας εβδομάδος, ήρθε η πρωτοξαδέλφη μου η Kyllie από το Sidney να επισκεφθεί τα πάτρια και είπα να την περιποιηθώ, να της δείξω και τα αξιοθέατα, ως περήφανη πολίτις του Δήμου μου που είμαι, το δηλώνω.

Χθες το πρωί, δρόμο παίρνουμε και δρόμο αφήνουμε, Oh my God, what a nice town, έλεγε και ξαναέλεγε η ξαδέρφη που εκφράζεται καλύτερα στην ξένη γλώσσα.

Yes, yes, έλεγα εγώ και πάνω στο τρίτο yes πατάω σε κάτι μαλακό,

Σκύβω να δω, σκύβει και η Kyllie, είχα πατήσει εντελώς κατά λάθος κάτι σκυλοκακούλια, τόσα δα.

What is this, με ρωτάει με ηλίθιο βλέμμα, τι να της πω εγώ τώρα, κι αν δεν έχουν σκυλιά στην Αουστράλια.

Δε δίνω σημασία, πάμε παρακάτω, τρώει μια γλίστρα η Kyllie, σκύβουμε κι οι δύο, είχε πατήσει πάνω σε ίδιας σύνθεσης πράγματα, λίγο μεγαλύτερα από τα δικά μου.

Oh my God, το χαβά της εκείνη, μόνο που τώρα συμπλήρωσε. It’s impossible!

             Παίρνω ανάποδες εγώ, έτσι μούρθε να της πω, γιατί χριστιανή μου, αλλιώτικα είναι τα δικά σας τα αυστραλέζικα, αλλά σεβάστηκα τον Ξένιο Δία.

Συνεχίζουμε τη βόλτα μας, της έδειξα το Αλκαζάρ, το Αρχαίο Θέατρο, το Μύλο, το Φρούριο, μένει έκθαμβη η Kyllie, (όχι τι νόμιζε), κοιτούσε μια πάνω ψιθυρίζοντας perfect perfect,  μια στο πεζοδρόμιο με τη λέξη unbelievable, αν θυμάμαι καλά.

             Τα είδαμε όλα, λέμε να γυρίσουμε στο σπίτι.

             Στο δρόμο συναντήσαμε καινούργια μαγαζιά, αυτοκίνητα, μηχανάκια, γνωστούς και αγνώστους, κυρίες και κυρίους που είχαν βγάλει βόλτα τα σκυλάκια τους, άλλοι περπατούσαν άλλοι καθόταν και άλλα σκυλάκια έκαναν κακούλια τους.  

             Σε μια στιγμή σταματάει απότομα η Kyllie, call the police-call the police, φωνάζει, τρομάζω εγώ, τι έγινε Παναγιά μου και τι μου λέει η αθεόφοβη, μεταφρασμένα σας τα μεταφέρω τώρα.

             Στραβή είσαι και δεν βλέπεις το σκυλί που χ…ει  στη μέση του δρόμου, πρέπει να συλληφθεί αμέσως ωρίεται η Kyllie.

             Ωχ περίπτωση Ψυχιατρικόπουλου σκέφτομαι, γίνεται μεταξύ μας ένας διάλογος του τύπου και πού χ..ουν τα δικά σας και μου κάνει ένα μάθημα, ποια τώρα, η Καλλιόπη που τη φωνάζαμε Πιπίτσα  που πήγε στην Αυστραλία και έγινε Kyllie, το εξής 

               Σε όλες τις πολιτισμένες χώρες του κόσμου λέει, εκεί που οι φιλόζωοι δεν είναι φιλόζωοι-μαϊμούδες και που οι άνθρωποι αγαπούν την πόλη τους και νοιάζονται για τον διπλανό τους λέει, όταν βγάζουν βόλτα τα σκυλιά τους έχουν μαζί τους και τα απαραίτητα αξεσουάρ ξαναλέει, δηλαδή σκούπα, φαράσι και σακούλα, να τα χαίρονται λέω κι εγώ, για να καθαρίζουν αυτά που κάνουν τα ζωάκια τους και τι μας νοιάζει εμάς, ξαναλέω εγώ.

Αλλιώς, είπε κι αυτό η Πιπίτσα, τι τα θέλουν τα ζωάκια, μια χαρά τα αντικαθιστούν οι ίδιοι. Αυτό να το τονίσεις στους συμπολίτες σου!

               Το μάτι της Πιπίτσας είχε αγριέψει, της το υποσχέθηκα τι να κάνω, καθένας με την τρέλα του και άλλος με τη γκρίνια του και θα επανέλθω να δω αν πήρατε το μήνυμα της Πιπίτσας...