Δευτέρα, Μαΐου 24, 2010

Εγώ κλέβω - Εσύ πληρώνεις


(σουρεαλιστικό παραμύθι)

Τον παλιό καλό καιρό είχαμε ένα όνειρο.
Ήταν τότε που οι άνθρωποι ονειρεύονταν αγγέλους και ιδέες, όπως ας πούμε τον πλανήτη Γη απέραντο παράδεισο χωρίς συρματοπλέγματα, μόνο με κατοίκους που ονομάζονταν "Χέρια απλωμένα ενωμένα με τα διπλανά".


Εκείνο τον καιρό οι άνθρωποι έλεγαν πως ήταν ευτυχισμένοι, πως το δίκαιο κυβερνούσε την πολιτεία τους με βάση τους κανόνες και τους νόμους,
Ένιωθαν τόσο δυνατοί που πίστευαν πως θα έσβηναν ακόμα και τη λέξη "πόλεμος" από τα λεξικά τους.


Και ξαφνικά το όνειρο έγινε εφιάλτης, οι άγγελοι πέταξαν ψηλά κι εκείνοι σκόνταψαν σε γήινους δαίμονες που με σαρδόνιο γέλωτα απάντησαν πως ονειρεύονται οι αφελείς, οι ίδιοι προγραμματίζουν και σχεδιάζουν να σκαρφαλώσουν στην απόλυτη εξουσία καβάλα στα καινούργια τους παιχνίδια.


Παίζουν λέει, με τη λέξη πόλεμος, την πλάθουν προσθέτοντας πλοκάμια και κεφάλια, από τα μέσα της ξεπετιέται ο πόλεμος νεύρων, ο ψυχολογικός πόλεμος, ο οικονομικός πόλεμος.
Παίζουν Παγκοσμιοποίηση και Νέα τάξη πραγμάτων κι αυτούς που βλέπουν όνειρα κάνουν έτσι με το ραβδί τους και τους μεταμορφώνουν σε πράγματα, ούτε καν αριθμημένα, τους οδηγούν αλυσοδεμένους και εξαθλιωμένους στα έγκατα της γης τους πυρπολούν, τους λιώνουν, τους αφανίζουν, των αφανισμένων ούκ έστιν αριθμός.
Παίζουν ακόμα με το ολοκαίνουργο όσο και παμπάλαιο παιχνίδι που τώρα ονομάζεται Εγώ κλέβω – Εσύ πληρώνεις



Οι άνθρωποι τινάχτηκαν από τον ύπνο τους τρομαγμένοι μα μουδιασμένοι καθώς ήταν από το όνειρο, έμειναν ακίνητοι, μαρμαρωμένοι.
Οι δαίμονες είχαν προλάβει να τους πιάσουν στον ύπνο...



(H συνέχεια στο επόμενο)

Πέμπτη, Μαΐου 06, 2010

Παραλογισμός...

Γεννήθηκα στην Ελλάδα, την πιο όμορφη χώρα του κόσμου (λένε).
Έχει γαλανό ουρανό, λαμπερό ήλιο και απέραντες θάλασσες, γόνιμο έδαφος, πλούσιο υπέδαφος, ένδοξη ιστορία.

Ζω σε μια χώρα που αγνοεί τα παραπάνω
Ζω σε μια χώρα που έδωσε τα φώτα στην ανθρωπότητα, αλλά τώρα ζει στο σκοτάδι
Ζω σε μια χώρα που ίδρυσε Σχολές αλλά υποβαθμίζει τα σχολειά της
Ζω σε μια χώρα που έγραψε τεράστια ιστορία αλλά δεν τη διδάσκει στα παιδιά της
Ζω σε μια χώρα που διαθέτει ικανότατους πολίτες αλλά κυβερνάται (συνήθως) από... άλλους

Ζω σε μια χώρα που λάτρεψε τον Ξένιο Δία, αλλά φέρεται αφιλόξενα στα παιδιά της
Ζω σε μια χώρα που επιβραβεύει τους απατεώνες και τιμωρεί τους έννομους
Ζω σε μια χώρα με έντιμους πολίτες που αγωνίζεται να τους μετατρέψει σε ανέντιμους
Ζω σε μια χώρα που αμείβει πλουσιοπάροχα τους τεμπέληδες και πετά αποφάγια στους σκληρά εργαζόμενους.
Ζω σε μια χώρα που οι πολίτες διακρίνονται σε όλες τις άλλες χώρες εκτός από τη δική τους (μου)

Ζω σε μια χώρα που παράγει λαμπρά μυαλά αλλά τα κλείνει στην κατάψυξη ή τα στέλνει εξορία και βολεύεται με τους βλάκες
Ζω σε μια μεγάλη σε ιδέες και έκταση (κάποτε) χώρα που πολέμησε για να συρρικνωθεί
Ζω σε μια χώρα που γέννησε τη σάτιρα και τώρα σατιρίζεται
Ζω σε μια χώρα που δίδαξε την αλήθεια και τώρα ζει στο ψέμα
Ζω σε μια χώρα που θέσπισε τους αγώνες αλλά ξέχασε ν’ αγωνίζεται

Zω σε μια χώρα που η Θέμις εγκατέλειψε
Ζω σε μια χώρα που μεγαλούργησε στο παρελθόν, επένδυσε στο παρόν και αποκεφάλισε το μέλλον.
Ζω σε μια χώρα που δίνει λίγα και ζητάει πολλά
Ζω σε μια χώρα που γέννησε τον πολιτισμό, τις τέχνες τις επιστήμες, αλλά εγώ είμαι τούβλο (φαίνεται)
Ζω σε μια χώρα που την υπερασπίστηκαν ήρωες, αλλά εγώ είμαι δειλή (μάλλον)

Ζω σε μια χώρα με πάμπλουτους πολίτες αλλά η ίδια κι εγώ μαζί, είμαστε σε πτώχευση
Ζω σε μια χώρα που νομιμοποίησε το ανέντιμο
Ζω σε μια χώρα που οι πολίτες της ξέχασαν να σέβονται αλλήλους
Ζω σε μια χώρα που γέννησε έναν Σωκράτη και τον σκότωσε
Ζω σε μια χώρα που τρώει τα παιδιά της

Ζω σε μια χώρα που φοβάμαι πως δεν είναι πια η Πατρίδα μου
Ωστόσο, ζω σε μια χώρα που την αγαπώ!