Κυριακή, Αυγούστου 30, 2009

Tα βαφτίσια


Είχα καιρό να βρεθώ σε οικογενειακή εκδήλωση και να που σήμερα το μεσημέρι στολίστηκα και έτρεξα ν' ακούσω το όνομα του τρίτου μωρού της αγαπημένης μου ξαδέλφης. Σεμνή τελετή ομολογουμένως, χωρίς μπαλόνια πολύχρωμα και τούλια ροζ και σιέλ να στολίζουν τις σκάλες της εκκλησίας και ντυμένη κολυμπήθρα με ότι παρδαλό έτυχε να βρεθεί στην αγορά από την υπ' ατμόν μαμά και νονά...

Τι τα θέλεις όμως! Η μελαγχολία μου χτύπησε την πόρτα βλέποντας μετά από καιρό τις θείες καμπουριασμένες και τους θείους να κουτσαίνουν, εκείνους τους αγαπημένους που μας έδιναν χαρτζιλίκι για να πάμε σινεμά και ν' αγοράσουμε παγωτό καϊμάκι. Βλέποντας τις χοντρές με τα βαμμένα μαλλιά κυρίες που κάποτε ήταν οι γλυκές σαν ξυλαράκια ξαδελφούλες και φίλες που μαζί κάναμε τις σκανταλιές και προκαλούσαμε το πετροβόλημα της γειτονιάς... Βλέποντας τα μωρά που σχεδόν μεγαλώσαμε να μεταμορφώνονται σε φυντανάκια και να μας ρωτάνε ποιοι είμαστε εμείς που θελήσαμε να τα φιλήσουμε επί τέλους...
 
Γύρισα στο σπίτι και πέρασα το μεσημέρι μου απέναντι από τον καθρέφτη, ρωτώντας για άλλη μια φορά.. Καθρέφτη καθρεφτάκι μου ποια άλλαξε λιγότερο, η Κένα, η Μαίρη, η Λούλα, η... η... ΕΓΩ;;;;

Τις τις θέλω τις οικογενειακές και λοιπές κοντοκοινωνικές εκδηλώσεις...

Κυριακή, Αυγούστου 16, 2009

Το παραμύθι της εβδομάδας.
Με την ευκαιρία του e-mail που λάβαμε για την πρωτοβουλία blogger κατά των μαζικών εμβολιασμών επιδημίας;;; γρίπης.

Μια φορά κι έναν καιρό, σε μια κοιλάδα που τη λέγανε Ελλάδα (και όχι μόνο), ζούσε λέει, ο κ. Πονηρός που περιδιάβαινε τον τόπο πουλώντας ένα σακκί που κανείς δεν γνώριζε τι είχε μέσα. Το πουλούσε για 10 λίρες, υπονοώντας πως μπορεί να ήταν γεμισμένο με χρυσά νομίσματα. Πολλοί ξεγελάστηκαν και το αγόρασαν, όχι όμως και ο κ. Έξυπνος που όλοι τον περνούσαν για βλάκα.
Αυτός πρότεινε στον κ. Πονηρό να του δείξει πρώτα το περιεχόμενο και θα το αγόραζε 4ο λίρες, ότι και αν ήταν.
Ο κ. Πονηρός σκέφτηκε πως ήταν μια καλή ευκαιρία να βγάλει περισσότερα χρήματα ξεγελώντας τον.
-Ορίστε, του λέει, στο σακκί μου υπάρχει ένα ψόφιο γουρούνι, αλλά δεν ξέρεις, μπορεί στην κοιλιά του να κρύβεται θησαυρός.
-Αν είχες θησαυρό, γιατί να τον κρύψεις στην κοιλιά του γουρουνιού, ρωτάει ο άλλος.
-Πολλά ρωτάς, η συμφωνία είναι συμφωνία, πρέπει να μου δώσεις 4ο λίρες, αλλιώς θα σε πάω στον δικαστή.
-Κι εσύ πρέπει πρώτα να μου δείξεις όσα έχεις στο σακκί, έτσι δεν είπαμε;
Κουβέντα στην κουβέντα, έφτασαν τα λόγια στ' αυτιά του δικαστή που πήγε επί τόπου να λύσει τη διαφορά. Έλα όμως που ο δικατής ήταν κουμπάρος του κ. Πονηρού και πήρε το μέρος του, υποχρεώνοντας τον κ. Έξυπνο να αγοράσει το ψόφιο γουρούνι.
Στο μεταξύ όλο το χωριό είχε μαζευτεί στην αγορά και παρακολουθούσε με ενδιαφέρον να δει τι θα γίνει. Ο κ. Έξυπνος στάθηκε στη μέση της αγοράς και φώναξε.
-Ακούστε δω χωριανοί, αυτοί οι δύο άνθρωποι γίνονται πλούσιοι ξεγελώντας ένα ολόκληρο χωριό, όχι με την εξυπνάδα, αλλά με την πονηριά τους. Όλοι εμείς που δεν είμαστε πονηροί, μα είμαστε έξυπνοι, θα τους αφήσουμε ατιμώρητους;
-Όχι, όχι, φώναξαν, πρέπει να τιμωρηθούν...
Χύμηξαν όλοι μαζί, τσουβάλιασαν τους δυο πονηρούς ανθρώπους, τους πέταξαν στο ποτάμι και ανέθεσαν στον κ. Έξυπνο το αξίωμα του δικαστή.
-Αρκετά μέχρις εδώ, ξαναφώναξαν, πέρασαν οι μέρες των πονηρών, ήταν καιρός να ξυπνήσουν οι έξυπνοι που όλοι τους περνούσαν για βλάκες.
Και εις άλλα με υγεία....

Παρασκευή, Αυγούστου 07, 2009


Γεια σας! Αύγουστο μήνα βρήκα κι εγώ να ξεκινήσω... Έχει και Πανσέληνο!
Ελπίζω να υπάρχουν κάποιοι που δεν τους αρέσει να παστώνονται σαν σαρδέλλες σε παραλίες κονσερβοκούτια.
Οι πόλεις είναι υπέροχες τον Αύγουστο και οι διακοπές θαυμάσιες τον Σεπτέμβριο.
Στις ειδήσεις ακούμε τα ίδια και τα ίδια, γουρουνογρίπη κ.λ.π. Μη μασάτε...
ΜετάτονΔεκαπενταύγουστο θα σας πω και ένα παραμύθι για τα γουρούνια...
Αυτά!