Τρίτη, Φεβρουαρίου 22, 2011

Η Άρτα, τα Γιάννενα και μια θεά...





                         
«…Ο Χουν Χουναχπού και ο Βουκούμπ Χουναχπού δεν έκαναν τίποτε άλλο από το να παίζουν ζάρια και μπάλα όλη μέρα…. Και έχοντας πάει να παίξουν μπάλα στο δρόμο, τους άκουσαν οι κύριοι του Σιμπάλμπα. (ο τόπος των νεκρών)
“Τι κάνουν αυτοί πάνω στη γη; Ποιοι είναι αυτοί που δημιουργούν τόσο θόρυβο και κάνουν τη γη να κουνιέται; Ας έρθουν εδώ να παίξουν μπάλα, εδώ θα είναι κάτω από την εξουσία μας…”
Οι αγγελιοφόροι ήρθαν αμέσως και τους είπαν.
Ελάτε μαζί μας, οι κύριοι είπαν. “Πρέπει να έρθουν εδώ, να παίξουν μπάλα με μας για να μας δώσουν ευχαρίστηση, γιατί στ’ αλήθεια μας διασκεδάζουν και να φέρουν μαζί τους τα σύνεργα του παιχνιδιού… μαζί και τις ελαστικές μπάλες”…»
Το παραπάνω κείμενο είναι απόσπασμα από το ιερό βιβλίο φυλής των Μάγια που δείχνει και την καταγωγή του παιχνιδιού της μπάλας. Ήταν το αγαπημένο τους, έμοιαζε με μπάσκετ και στα σύνεργα εκτός από τις μπάλες, συμπεριλαμβάνονταν δαχτυλίδια (αντί για καλάθι χρησιμοποιούσαν έναν δακτύλιο) και γάντια.
Από κει και πέρα το πήραν λέει οι Κινέζοι, οι Αρχαίοι Έλληνες και λοιπά και προέκυψε το σημερινό ποδόσφαιρο…

Τι σχέση έχω τώρα εγώ με το ποδόσφαιρο, όση ο φάντης με το ρετσινόλαδο, αλλά με τρώει η αντιπάθεια που νιώθω για το συγκεκριμένο, άθλημα να το πω πλέον δεν μπορώ, βιομηχανία χρήματος μπορώ…
Από άθλημα ξεκίνησε βεβαίως και κάτι παλιοί ποδοσφαιριστές που γνωρίζω, ήταν μάγκες με τα όλα τους και έπαιζαν σχεδόν με αίσθημα εθνικής περηφάνιας, με μια μπάλα που ήταν φουσκωμένη με αέρα.
Στο ποδόσφαιρο σήμερα, κυνηγούν μια μπάλα παραγεμισμένη με θησαυρό, το ίδιο το παιχνίδι ανακηρύχθηκε σε βασιλιά των σπορ και σε βιομηχανία χρήματος, πλην όμως,  ως βιομηχανία δεν διακρίνω την οικονομική του συνεισφορά στην κοινωνία, αντίθετα είναι εμφανή τα… βασιλικά χαρακτηριστικά του.
Λίγοι οι φίλαθλοι, εκατομμύρια οι οπαδοί, ως επί το πλείστον φανατισμένοι και διαθέσιμοι να δώσουν τη μέχρις εσχάτων μάχη, γιατί, για ποιον;
Πιθανόν για την τιμή ή μάλλον την ατίμωση κάποιας κλωτσοπατημένης θεάς.

Το συμβολικό κείμενο των Μάγια με παραπέμπει στις μέρες μας.
Κύριοι και εξουσίες που επιβάλλονται και χειραγωγούν τα πλήθη με σκοπό την κάθοδό τους στη Σιμπάλμπα, με άλλοθι τον αθλητισμό.
Και καλά οι παράγοντες του ποδοσφαίρου, δικαίως έχουν προσδώσει στη μπάλα θεϊκή υπόσταση. 



Την Άρτα και τα Γιάννενα βάζουν στην τσέπη τους, οι φίλαθλοι ή οπαδοί γιατί μακελεύονται και μάλιστα πληρώνοντας; 

Γι’ αυτούς είναι δεδομένο πως η μπάλα (και κάτι άλλα όργανα που της μοιάζουν), θα είναι πάντα φουσκωμένη με αέρα που κι αυτός έχει αντικατασταθεί από αέρια δηλητηριώδη… 


Τρίτη, Φεβρουαρίου 15, 2011

ΚΑΤΕΔΑΦΙΖΕΤΑΙ



Αρχοντικό κλασσικής αρχιτεκτονικής

Αυτό το σπίτι οι ένοικοι το μίσησαν...
Υπέσκαψαν τα θεμέλιά του...
Κακοποίησαν το εσωτερικό του...
Η οικογένεια αδιαφόρησε για το θησαυρό που τους κληροδοτήθηκε...
Τα μέλη της διαχωρίστηκαν και στράφηκαν στην "πάρτι" τους που υποσχέθηκε ανόσιο βίο...
Τα υλικά της κατεδάφισης έπεσαν στα χέρια πλιατσικολόγων...
Οι γείτονες ανήμποροι θρηνούν...
Μετανιωμένοι που έβλεπαν και δε μιλούσαν...

Κυριακή, Φεβρουαρίου 13, 2011

Άγιε Βαλεντίνε μου...




Χρόνια πολλά σας κατ’ αρχήν, Άγιε μου Βαλεντίνε προστάτη του Έρωτα - από πού κι ως πού δεν ξέρω και δεν είναι του παρόντος - θέλουμε να σ’ ευχαριστήσουμε που επισκέφτηκες τη χώρα μας, ήρθες και μέχρι το χωριό μας, μας έκανες κοσμοπολίτες και μας δίνεις την ευκαιρία να θυμόμαστε κάθε τέτοια μέρα  πόσο ερωτευμένοι είμαστε, πόσο πιτσουνάκια νιώθουμε και πόσο μας αρέσουν οι κόκκινες και ροζ ζαχαρωμένες καρδούλες που παρεμπιπτόντως πιπιλάμε μαζί με το άλλο μας μισό που κι εκείνου του φούντωσε ο έρωτας μέρα που είναι. 

Πώς να ξεχάσω ότι σε σένα οφείλει η θεία Ασπασία τον ασπασμό του θείου Τάκη που είχε να τη φιλήσει από τότε που έπαθε το εγκεφαλικό και σαν σήμερα πριν δυο χρόνια άκουσε στην τηλεόραση, πως γιορτάζουν οι ερωτευμένοι, κάτι θυμήθηκε και της έσκασε το φιλί την ώρα που του άλλαζε τον καθετήρα… 

Πώς να ξεχάσω τον κυρ-Θόδωρο που πήγαινε χοροπηδώντας (τρόπος του λέγειν) στο σπιτάκι του, πίσω του ανεμίζοντας τα κόκκινα μπαλόνια που κρατούσε από το σχοινάκι να τα προσφέρει στη γυναικούλα του; 

Nα μη θυμηθώ δηλαδή, ότι τέτοια μέρα άκουσα τον παππού μου να αποκαλεί τη γιαγιά “αγάπη μου” κι εκείνη τον είπε “πρόστυχο” και του κράτησε μούτρα μέχρι το Πάσχα και από τα νεύρα της ξέχασε να μου δώσει το μηνιάτικό μου; 

Πώς να μη σου αναγνωρίσω ότι κάθε χρόνο τέτοια μέρα βρίσκω την ησυχία μου για ένα ολόκληρο 24ωρο  από τους από πάνω που κάνουν ανακωχή και δε σπάνε πιατικά στο πάτωμα; 

Να μνημονεύσω  επίσης την Παρθένα τη γειτόνισσα που κάθε Φλεβάρη σου αφιερώνει λαμπάδα σε σχήμα καρδιάς με την ελπίδα να βρει άντρα χρονιάρα μέρα… 

Να βρίσω τώρα και σχώρνα με που παίρνουν φωτιά οι τηλεφωνικές εταιρείες από έξυπνα έως γλυκανάλατα και ηλίθια μηνύματα και αλί και τρις αλί, αν κάποιος έρμος βρεθεί στην ανάγκη να τηλεφωνήσει επειγόντως… 

Χρόνια πολλά και πάλι Άγιε μου και μη μου το κρατάς αν είπα κάτι παραπάνω, φώτισε καλού κακού κι εκείνον τον δικό μου τον ορθολογιστή, τον αλύγιστο, τον γυψωμένο, τον μουτζούφλη να μου στείλει κι εμένα κανένα κόκκινο τριανταφυλλάκι που θα κρύβει όμως και ένα διαμαντάκι, γιατί του χρόνου με βλέπω μαζί με την Παρθένα να σου ανάβω λαμπαδωτή καρδιά και να σου ζητάω να μου στείλεις έρωτα Αγιοβαλεντίνικο…

Άντε και του χρόνου και μαζί με Σένα ας με συμπαθήσουν και οι ερωτευμένοι bloggers που θα υμνήσουν ποικιλοτρόπως τον προστατευόμενό σου μέρα που’ναι…

ΥΓ. Σήμερα πάντως, σύμφωνα με το ημερολόγιο γιορτάζουν οι ορθόδοξοι Άγιοι προστάτες των ερωτευμένων...


Δευτέρα, Φεβρουαρίου 07, 2011

Πανδώρα και Ελπίδα




Ο παππούς Ησίοδος που γνώριζε πολλά μυστικά και είχε βαλθεί να τα βγάλει στη φόρα, μας φανέρωσε και τούτο.
Στη Γη τα πράγματα δεν ήταν πάντα όπως είναι σήμερα. Όλα κυλούσαν ήρεμα, δεινά και κακουχίες ήταν άγνωστα, ένα βαλτωμένο πράμα σα να λέμε.

Μέχρι που το μεγάλο αφεντικό, ο κυρ-Δίας που ήταν ζωηρός και γενικά τσαμπουκαλής, βαρέθηκε τα ίδια και τα ίδια και παρήγγειλε στον Ήφαιστο να φτιάξει ένα άλλο ανθρώπινο μοντέλο που να είναι ίδιο αλλά και πολύ διαφορετικό από τα μέχρι τούδε γνωστά.
Μεγάλος μάστορας ο Ήφαιστος, πήρε χώμα και έπλασε κάτι τις, το πάσαρε στην Αθηνά και στην Αφροδίτη (πρώτες μαστόρισσες και τούτες) να το συμπληρώσουν και να το τελειοποιήσουν και έτσι τους προέκυψε η Γυναίκα που τη βάφτισαν Πανδώρα που σημειωτέον ήταν και πανώρια….
(Η άλλη εκδοχή με την Εύα, είναι από άλλο παραμύθι)

Κάτι διαφορές είχε ο Δίας με τον Προμηθέα και κάπως πως (ήταν και διεστραμμένος όσο και να πεις), έστειλε πακετάκι την Πανδώρα (δώρα) στον Επιμηθέα.
Αυτή η μυστήρια πάλι, προφανώς δεν είχε ακούσει κάτι για την περιέργεια που σκότωσε τη γάτα, ούτε για τους μισογύνηδες που λένε, πως όλα τα κακά από το θηλυκό προέρχονται, βρήκε εκεί κοντά ένα σκεπασμένο πιθάρι, τι να έχει μέσα, τι να έχει, το ανοίγει και παίρνουν και ξεχύνονται σαν αφηνιασμένα, όλα τα δεινά σου λέει, αρρώστιες, πόλεμοι, καταστροφές.

Στο πιθάρι, τρυπωμένη και ζαρωμένη σε μια γωνιά, ζούσε και η Ελπίδα.
Αυτή η καημένη, ήσυχη και αδύναμη καθώς ήταν, δεν πρόλαβε να τρέξει, έμεινε καθηλωμένη και από τότε συντροφεύει τον άνθρωπο.
Από κει και πέρα, ο άνθρωπος δε ζει χωρίς ελπίδα λένε, ακόμα και στα τελευταία του.
Η ελπίδα λοιπόν παρηγοριά και όνειρο του κάθε ανθρώπου ή του κάθε πικραμένου;
Οι ελπίδες διαψεύδονται σου λέει, άσε που μπορεί να σου βγουν και φρούδες.
Επί πλέον υπάρχουν ερωτήματα, αν και κατά πόσο βοηθάει στην εξέλιξη, μήπως αντιθέτως μετατρέπεται σε εμπόδιο; 

Έχεις και τον Καζαντζάκη να σου γράφει “Δεν φοβάμαι τίποτα, δεν ελπίζω τίποτα, είμαι ελεύθερος”,
τι να κάνει κανείς, να ελπίζει ή να μην ελπίζει;
Σε τι; Μα στο γεγονός πως η ελπίδα πεθαίνει τελευταία!



Τετάρτη, Φεβρουαρίου 02, 2011

Εκπαιδευτική τηλεόραση...





Ουάουουουου!!!
Καλημέρα… και πολύ καλημέρα σας… Χα-χα-χα-χα-χα!!!!
Μπα καλέ τι γέλια και σήμερα… Σε καλό μας… Τι κάνετε, πώς είστε; Καλά; Μπράβο σας… 
Αχ τι έβλεπα στον ύπνο μου χτες βράδυ, ξέρει κανείς να εξηγεί όνειρα; Όποιος ξέρει να πάρει τηλέφωνο.
Έβλεπα ότι περπατούσα γυμνή καλέ… Χα-χα-χα-χα-χα-χα!!! Αχ… πήρα μια τρομάρα… Τι να είναι αυτό τώρα… Να σας πω κάτι, εγώ ντρέπομαι να κυκλοφορώ γυμνή… Μην κοιτάτε που εδώ φοράω τα σέξι… Α πα πα είμαι ντροπαλό κορίτσι εγώ καλέ…
Χα-χα-χα-χα-χα-χα!!! Διαφημίσεις… Μην πάτε πουθενά… Θα γυρίσουμε σε λίγο…
Χα-χα-χα-χα-χα!!! Αχ καλέ έχω πονοκέφαλο σήμερα… σας παρακαλώ όποιος ξέρει να με ξεματιάσει…
Δε μου λες βρε Αναξίμανδρε, τι είπε ο Βρασίδας χθες στη συνέντευξη;
Χα-χα-χα-χα-χα!!! Ναι να τη διαβάσεις… Σε ακούμε με μεγάλη προσοχή.
Χα-χα-χα-χα-χα!!! Ωραία ε, δεν μπορείτε να πείτε, θαυμάζω τους ανθρώπους που ξεμπροστιάζονται… Μπράβο του όμως…
Πες μας βρε Γκούφη Μαγκούφη, τι φόρεσαν οι σελέμπριτις χθες βράδυ, δείξε μας να δούμε…
Πω πω παπούτσι… πόσο κάνει άραγε… Δυο χιλιάδες Ευρώ; Για τέτοιο παπούτσι χαλάλι…
Χα-χα-χα-χα-χα!!! Καλέ… πώς ντύθηκε έτσι αυτή… Το περσινό φουστάνι φόρεσε… Ε δεν είμαστε καλά… Λες και μας ήρθε από Λάρισα μεριά…
Οουάουουουου!!! Πολύ της πάει το ξανθό, πολύ πετυχημένο χρώμα βρε παιδί μου, σε ποιο κομμωτήριο πάει;
Τι λες; Με αλεύρι γίνεται το ψωμί; Χα-χα-χα-χα-χα-χα!!!! 
Εσείς αυτό το ξέρατε; 
Τώρα νερό γιατί ρίχνεις στην κατσαρόλα; Αααα… έτσι βράζει το φαγητό; Αυτό πάλι το ξέρατε;
Τι έκανε, πέθανε; Χα-χα-χα-χα-χα!!!
Ουφ, τελειώσαμε και για σήμερα. Πολύ ωραία δεν περάσαμε;
Χα-χα-χα-χα-χα-χα-χα-χα-χα-χα!!!! Ουάουουουουου!!!