Πέμπτη, Μαρτίου 25, 2010

Eξέγερση και Επανάσταση

Εξεγείρονται
οι λαοί τη χρονική στιγμή της ιστορίας που είναι καταπιεσμένοι, στερημένοι, πεινασμένοι...
Έτσι κι αλλιώς δεν έχουν τίποτε να περιμένουν...

Επαναστατούν
οι λαοί τότε που είναι στην ακμή τους, δυνατοί, έτοιμοι και γνώστες 
Τότε έχουν πολλά να περιμένουν γιατί ξέρουν τι είναι εκείνο που θέλουν να κερδίσουν...

Με την ευκαιρία της επετείου...



Τρίτη, Μαρτίου 23, 2010

Πολλοί τη δόξα εμίσησαν το χρήμα ουδείς...

΄

Όλοι είναι καλοί μέχρις αποδείξεως του εναντίον...
Τα ράσα δεν κάνουν τον παπά...
Ο έχων δύο χιτώνες οφείλει να τους κάνει τέσσερις...
Όλα τα γουρούνια έχουν την ίδια μούρη...
Όλα εδώ πληρώνονται όμως...
και στο κάτω-κάτω,
Γελάει καλά όποιος γελάει τελευταίος...

Αφιερωμένο εξαιρετικά μαζί με το παραμύθι "Ο Φαταούλας και ο Νηστικός"



Παρασκευή, Μαρτίου 12, 2010

To κουκί και το ρεβύθι τα.. αλλοδαπά!



Τι παράγει η χώρα σας; Βαμβάκι, σιτηρά, οπωροκηπευτικά, μεταλλεύματα, ορυκτά στην ανάγκη;
Να τη χαίρεστε!
Η δική μου;
Δεν θυμάμαι, χρόνια και χρόνια πέρασαν από τότε που το ευλογημένο έδαφος γεννούσε ασταμάτητα.
Σήμερα; Θα σας γελάσω...
Εκείνο που ξέρω είναι ότι χθες γύρισα τέσσερα Σούπερ Μάρκετ για να βρω ρεβύθια, μάλιστα ρεβύθια, εγχωρίου παραγωγής - πάντα αγόραζα τα ντόπια μα τώρα με έχει πιάσει το εθνικιστικό μου και κάνω μποϋκοτάζ στα πάσης φύσεως ξένα προϊόντα - αλλά φεύ!
Ρεβύθια, φάβα, φασόλια και φακές, όλα εισαγωγής και δεν ξέρω και από πού κρατάει ο... σπόρος τους.
Και πού παρακαλώ; Εδώ, στον κάμπο που άνθιζε μέχρι και η πέτρα!
Εντάξει μωρέ, πιο εύκολο είναι να βγαίνει κανείς στη ζητιανιά...
Ν' αγιάσει το στόμα σου νονά μου, το έλεγες εσύ.
"Η χώρα μας κορίτσι μου δεν είναι φτωχή από τα υλικά, από μυαλό είναι φτωχή..."




Τρίτη, Μαρτίου 09, 2010

Zω ένα δράμα...

Εδώ και κάποια χρόνια σε τούτη δω τη χώρα ζουν όλοι κι όλοι δύο άνθρωποι.
Η Λαμογίτσα και η αφεντιά μου που με λένε… με λένε… Σκασεκαικολύμπα..
Εγώ, η Σκασεκαικολύμπα είμαι μια συνηθισμενη γυναίκα, φιλήσυχη πολίτης αυτής της χώρας που δεν θέλω κάτι παραπάνω από την οικογένειά μου τη δουλειά μου, την ησυχία μου. .
Δεν είμαι μεγαλομανής, δεν είμαι άλλο από αυτό που φαίνομαι.
Έτσι ζούσα όλα μου τα χρόνια, έτσι ήθελα να ζήσω μέχρι να πεθάνω.
Είμαι νομοταγής, δεν ξεγέλασα κανέναν, δεν είμαι φοροφυγάς, δεν λαδώθηκα και δεν λάδωσα ποτέ, δεν έκανα λαμογιές.
Δεν καταπάτησα ούτε πόντο δημόσιας έκτασης, δεν έχτισα αυθαίρετο, σέβομαι τους νόμους και το σύνταγμα, σέβομαι εξ ίσου τους άγραφους νόμους, δεν έκανα παρασπονδίες οποιουδήποτε τύπου, δεν κάνω τον έξυπνο, δεν προσβάλλω τον συνάνθρωπο.
Δεν έφαγα χρήμα της ΕΕ ούτε ξένα λεφτά γενικώς, τρώω μόνο τον μέτριο μισθό μου για όσο μου φτάσει.
Δεν έγλειψα πολιτικό, δεν ζήτησα οτιδήποτε παράνομο από κανέναν
Γενικώς, δεν κυνηγώ το ακίνητο, δεν κυνηγώ το άπιαστο και είμαι της θεωρίας πως το πρώτο θα το πιάσω χωρίς να το κυνηγήσω, το δεύτερο δεν θα το πιάσω ποτέ….


Δίπλα μου μένει η Λαμογίτσα.
Αυτό το κορίτσι λοιπόν, πώς είμαι εγώ, το εντελώς αντίθετο.
Άλλο δείχνει και άλλο είναι, έγλειψε, φίλησε κατουρημένες ποδιές, έκλεψε και από τους πεθαμένους, φόρους δεν πληρώνει, τους νόμους τους έχει γραμμένους – δεν ξέρω ακριβώς πού - λαμογιές σκαρφίζεται στο τσακ-μπαμ, κινητά κι ακίνητα κονόμησε να ζήσουν όλοι οι συντάκτες του focus, γενικώς έκανε όσα δεν έκανα εγώ και το σπουδαιότερο, αυτή τη στιγμή έχει πιάσει την πιο ψηλή κορφή, μας … (μπιπ) κι αγναντεύει…
Κι ακούστε τώρα το μήνυμα που μου έστειλε χθες βράδυ.
Έχω λέει υποχρέωση να πληρώσω το καταπέτασμα που έφαγε αυτή γιατί αλλιώς μαύρο φίδι που έφαγε εμένα!!!
Μήνυμα αυτή, μήνυμα κι εγώ….
Προς Λαμογίτσα. Βεβαίως, φυσικά, οπωσδήποτε Λαμογίτσα μου μην σκας, κάνε εσύ τη δουλειά που κάνεις τόσα χρόνια και την ξέρεις καλά, χ….ε δηλαδή ψηλά κι αγνάντευε εμένα την Σκασεκαικολύμπα και όποτε σου γουστάρει πιάσε τ’ αυγό και κούρευτο και πού θα πάει κάθε πράμα στον καιρό του και όλα εδώ πληρώνονται - ελπίζω να ισχύει δηλαδή - θα σε κανονίσω εγώ μια μέρα, μαζί θα το ζήσουμε αυτό το δράμα...


Πέμπτη, Μαρτίου 04, 2010

Τα κοσμήματα της Δροσοσταλίτσας...

Aχ, σαν τα χιόνια.
 Μου έλειψε αυτός ο χώρος, δεν ξέρω τι γίνεται και με τους φίλους δεν προλαβαίνω να κάνω πολλά πράγματα, θα επανορθώσω σύντομα.
Σήμερα όμως κάνω μια εξαίρεση και γράφω βιαστικά για κάτι που μου έδωσε μεγάλη χαρά.
 Όλοι γνωρίζουμε την  Drosostalitsa, το κορίτσι με το μαγευτικό μπλογκ Κοσμήματα με χάντρες, είμαι σίγουρη πως όλοι την αγαπάμε και λατρεύουμε να κάνουμε επίσκεψη στη σελίδα της, να θαυμάζουμε το χειροποίητο κόσμημα και να μαθαίνουμε από τις οδηγίες και τις ιδέες της που η ίδια τόσο μεγαλόκαρδα μας προσφέρει.
 Έχω να σας πω ότι τη Δροσοσταλίτσα τη γνώρισα μέσα από εδώ, με συνεπήραν οι δημιουργίες της, επικοινώνησα μαζί της και την παρακάλεσα αν μπορούσε να μου στείλει κάποια κομμάτια.
Έμαθα πως αυτό το γλυκό κορίτσι τούτη την εποχή κάνει έκθεση χειροποίητου κοσμήματος στην πόλη της  και σήμερα έλαβα ταχυδρομικά τα κοσμήματά της.
Τι να σας πω, είναι εξαιρετικά έργα κατασκευασμένα με εκπληκτική καλλιτεχνική μαεστρία, το κάθε κομμάτι είναι μοναδικό και η Δροσοσταλίτσα τα διαθέτει σε απίστευτα χαμηλές τιμές.
Αυτό ήθελα να μοιραστώ μαζί σας, σας διαβεβαιώ πως η ίδια δεν γνωρίζει τίποτε και το θεωρώ ανόητο να μην ξέρουμε τι έχουμε στο σπίτι μας...
Σας συνιστώ να ρίξετε μια ματιά στο ανάλογο ποστ της σελίδας της...
Σας φιλώ μέχρι να σας ξαναδώ...