Πέμπτη, Μαΐου 26, 2011

Όπως κάποτε...


             
Ήταν όπως κάποτε.
Σαν βόλτα στην πλατεία μικροί μεγάλοι, ένα χρωματιστό πλήθος, μάτια που έψαχναν γύρω να συναντήσουν παλιούς φίλους λάμποντας από προσμονή, αισιοδοξία, ελπίδα. Αγκαλιές και κάποιο δάκρυ να κυλά, κρίμα που χάθηκαν τόσο καιρό κλεισμένοι ο καθένας σε άλλο κόσμο, σε έναν κόσμο αγωνίας και ανταγωνισμού με κέρδος τη ματαιότητα.
Αλλάζουν οι καιροί, καινούργιες άγνωστες και αμφίβολες συνθήκες, ζωή χωρίς ποιότητα, υποσχόμενη μόνον τρομακτικές αλλαγές.
Είναι καιρός να σηκώσουν  την κατάσταση στους ώμους τους, την κατάσταση που εξαπατημένοι είχαν τόσα χρόνια εμπιστευθεί σε επίορκους.
Είναι ακριβώς τώρα ο καιρός και ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα της ειρηνικής διαμαρτυρίας, στην ανάγκη να δώσουν το παρόν, να φωνάξουν πως είναι άνθρωποι, δεν είναι res, δεν είναι αριθμοί, δεν είναι αντικείμενα κερδοσκοπίας, ούτε δείκτες στα ταμπλώ διεθνών χρηματιστηρίων, δεν είναι στρατιώτες και τρελοί στη σκακιέρα κανενός.
Είναι πύργοι, προπύργια των αξιών τους και βασιλιάδες του εαυτού τους.
Παρέες σχηματίζονταν, πλήθαιναν και αραίωναν να προλάβουν όλοι, να σφίξουν στην αγκαλιά τους όλους.  Ιδέες έπεσαν στις ανασκαμμένες πέτρες της πλατείας που πάνω τους ακούμπησαν, να συναντιούνται συχνά με ένα κρασί και ένα τραγούδι, να σχεδιάζουν και να ονειρεύονται, ιδέες για δράση και αντίσταση κατά του παραλογισμού, κουβέντες για την αναβίωση της ανθρώπινης λογικής.
Αποχωρώντας το βράδυ αργά, συνοδευόμενοι από το συναίσθημα που είχε χρόνια να φουντώσει, έδωσαν υπόσχεση πως θα συνεχίσουν όσο χρειαστεί, δε θα υποκύψουν σε απάνθρωπες απαιτήσεις και πρακτικές του διαίρει και βασίλευε. 
Όπως κάποτε…

Κυριακή, Μαΐου 22, 2011

Οι "αδύναμοι ισχυροί"

                                   



Τελικά ποιος είναι ο πιο δυνατός;
Οι λεγόμενοι “ισχυροί” που έχουν συσσωρεύσει το χρήμα του πλανήτη (διακόσιοι είναι λέει), οι οργανισμοί που έπονται (χίλιοι εξακόσιοι όλοι κι όλοι), ο άλλος που ασκεί εξουσία, ο τρίτος που ανήκει σε οργανώσεις φανερές, μυστικές ή μυστικιστικές, οι εστεμμένοι και συνακόλουθοι, οι έχοντες (και κατέχοντες) μεγάλη οικονομική άνεση;
Μήπως η μεσαία τάξη, οι εργαζόμενοι, οι clochard, τα πετεινά του ουρανού;
Η ιστορία είναι γεμάτη από μηχανορραφίες, δολοπλοκίες, δολοφονίες, εξεγέρσεις, ανατροπές, αλλά και βιολογικές και φυσικές καταστροφές.
Συμπέρασμα.  Μη νιώσεις ποτέ πως είσαι ισχυρός, πάντα θα υπάρχει κάποιος ισχυρότερος.
(προσοχή, μη γελάσει κανείς με το παράδειγμα του πρόσφατα φαγωμένου και διαπομπευμένου πρώην “ισχυρού”).
Παρηγοριά μου στο παραπάνω ερώτημα και στη δική μου θεωρία του “αδύναμου ισχυρού”, είναι να φαγωθούν μεταξύ τους στον αέναο αγώνα να κερδίσουν "δύναμη;", μήπως και κερδίσουν οι λαοί ειρήνη και γαλήνη.
.

Παρασκευή, Μαΐου 13, 2011

Το δάκρυ μας...





... για τα θύματα της πολιτικής και κοινωνικής αποσύνθεσης...




... έσταξε εκεί όπου είχαμε φυτέψει ένα λουλούδι.