Σάββατο, Δεκεμβρίου 12, 2009

Ήταν κάποτε μοιραία...


Τα πράσινα παπούτσια και μάλιστα σε έντονο κυπαρισί, ήταν εκείνα που τράβηξαν πρώτα το βλέμμα του.
Ύστερα πρόσεξε τα κόκκινα της φωτιάς νύχια που ξετρύπωναν από τις ανοιχτές μύτες των παπουτσιών. Τα νύχια που ήταν οι απολήξεις τριών δακτύλων σε σχήμα S, δεν του άρεσαν και πολύ αλλά ας είναι, σκέφτηκε.
Το μάτι του σύρθηκε γρήγορα προς τα πάνω. Το άσπρο παντελόνι ήταν στενό, τα οπίσθια πλούσια και με τη βαρύτητα να έχει αποδείξει τη φυσική της ιδιότητα, δεν ήταν και το καλύτερο περιεχόμενο για το παντελόνι.
Ύστερα κοίταξε το μπούστο. Το κολλητό μπλουζάκι με το μεγάλο ντεκολτέ, έκανε φιλότιμες προσπάθειες να κρύψει τις σούρες του δέρματος, πλην όμως η κάτοχος είχε κάνει τις ίδιες προσπάθειες να αναδείξει τα πάλαι ποτέ πλούσια ελέη.
Το κεφάλι ήταν το καλύτερο κομμάτι. Χαραγμένο πρόσωπο και στόμα μεν, νόστιμο δε.
Το μαλλί ήταν όντως χάρμα. Άθικτο, πλούσιο, σπαστό, γυαλιστερό και κοκκινωπό.

Η συνέχεια στο www.alataki2.blogspot.com



Δεν υπάρχουν σχόλια: