Ασυλία...

Άντε μωρέ θα γκρινιάξω πάλι να πάει στα κομμάτια, χειρότερα να παριστάνω τη γλυκιά και υπομονετική και ανέμελη κοκκινοσκουφίτσα.
Αυτό με την ασυλία φταίει. Κάτι διάβαζα σήμερα και ξαναφούντωσε το άχτι μου. 
Υπάρχει κάποιος λογικός τελικά να μου πει γιατί, τι και πώς.
Τι είναι αυτή η ασυλία βρε παιδιά και γιατί εγώ δεν την έχω, τι θα πει έχουν ασυλία οι βουλευτές και ως εκ τούτου ατιμωρησία και ασυδοσία να πράττουν κατά βούλησιν.
Τι θα πει μπορούν να κλέβουν όσο γουστάρουν, να φοροδιαφεύγουν όποτε γουστάρουν, να ψηφίζουν νόμους προς το συμφέρον το δικό τους και να πετούν στον κάλαθο των αχρήστων τα δικά μου δικαιώματα;
Τι είναι οι βουλευτές, οι θεοί του Ολύμπου και καλά με τους θεούς ξέρεις, έχεις να κάνεις με έναν μικρό αριθμό, με τους τριακόσιους τι γίνεται; Και μη μου πείτε τις γνωστές δικαιολογίες που λένε οι ίδιοι, τις έχω απορρίψει, όπως και κάθε λογικό ον. Τι δίδαξαν ο Αριστοτέλης, ο Πλάτωνας, ο Επίκουρος, οι ηγέτες πρέπει να είναι υπόδειγμα, δεν είπαν;


Κι εγώ τι κάθομαι εδώ και γράφω κι εσείς τι κάθεστε και διαβάζετε, φωνή βοώντος εν τη ερήμω είμαστε; 
Τόσο υπομονετικοί πολίτες πια, ούτε τα συμπαθέστατα γαϊδουράκια, λες και ζούμε από περιέργεια να δούμε πού θα πάει.
Άντε και να δούμε πόσο…