Eπιδημία αλλεργίας στην ανοχή...

           

Δεν αντέχω, έβγαλα σπυράκια που με τρώνε, θα υποπέσω στο αμάρτημα του κουτσομπολιού και θα πω τον κακό μου λόγο και θα βρίσω και θα ρίξω μούντζες προς κάθε κατεύθυνση (και προς τα μούτρα μου δηλαδή που τις χρειάζομαι) και είμαι σίγουρη πως θα πετύχω το απόλυτο τίποτα…  

Εκτός αυτού, φοβάμαι πως θα με βαρεθείτε κι εσείς που είστε χαρούμενα παιδιά και γράφετε ωραία κι αισιόδοξα, αλλά έτσι γκρινιάρα είμαι εγώ…

Δεν αντέχω λοιπόν τους (όσους) τυχάρπαστους ανίκανους και ανεγκέφαλους που (τι και πώς έτερον εκάτερον) σκαρφάλωσαν, να παγιδεύουν στο σάλιο τους τις ομορφιές του κόσμου.

Δεν αντέχω να βλέπω πολιτικούς - μωρές παρθένες που δεν ήξεραν δεν ρώταγαν, που εδώ ο κόσμος καίγεται και η γριά χτενίζεται, να μάχονται μέχρις εσχάτων για τις καρέκλες της εξουσίας

Δεν αντέχω να τους ακούω επίσης να βρίζονται όπως οι θείτσες στα μπαλκόνια, να πετάν το μπαλάκι των ευθυνών ο ένας στον άλλο και βαρέθηκα να λέω “βρε για δες κάτι άντρες με φουστάνια που τους αφήνω κι από πάνω να με κουμαντάρουν”.

Δεν αντέχω να βλέπω σε θέσεις κλειδιά ανίδεους, ηλίθιους ή το πιο επικίνδυνο, πονηρούς και άρπαγες.

Δεν αντέχω να βλέπω εγκληματίες που υποκρίνονται τους έντιμους και ανθρωποειδή που έχουν ξεπουλήσει την ψυχή τους στο διάβολο, με άδειο από συναισθήματα βλέμμα και ακόμα χειρότερα με σαρδόνιο ραμμένο χαμόγελο, να στήνονται στο γυαλί και να τα κάνουν όλα λαμπόγυαλο καταδικάζοντας τους εναπομείναντες ανθρώπους αυτής της γενιάς και όσους παραμείνουν άνθρωποι από τις επόμενες γενιές, σε θάνατο μέχρι την  εξολόθρευση και του τελευταίου ανθρώπινου DNA.

Δεν αντέχω να βλέπω τους ακόμα ζώντες και κάποτε υπερήφανους για την εθνική, εργασιακή, κοινωνική, ανθρώπινη αξιοπρέπεια να κρέμονται από τα χείλη των ανθρωποειδών, για τη μέρα που θα έρθουν να τους πάρουν μέτρα για το φέρετρο.

Δεν αντέχω τους με οποιονδήποτε τρόπο βολεμένους να υποκρίνονται (λεκτικά μόνον) πως συμπάσχουν με τους αναξιοπαθούντες.

Δεν αντέχω όλους εμάς να φοβόμαστε τον κλέφτη που φωνάζει για να φύγει ο νοικοκύρης

Δεν αντέχω να ζω το κατρακύλισμα της ανθρωπότητας στην εποχή της Ιεράς Εξέτασης και των Αθλίων του Β. Ουγκώ.

Δεν αντέχω εμάς, εσάς, αυτούς με την απάθεια στο μάτι και την αποχαύνωση μπροστά στην καταστροφή του κόσμου.

Δεν αντέχω πάνω απ’ όλα το άδικο αλλά … αλλά σιγά μη στάξει η ουρά του γαϊδάρου κι εμένα η αλλεργία θα μου μείνει ισοβίως…

Για όλα τα παραπάνω υπάρχουν εξαιρέσεις – ψάξε, ψάξε κάτι θα βρεις - και πάσα ομοιότητα με πρόσωπα και γεγονότα είναι εντελώς… τυχαία μελετημένη…

Ο αντίλογος στους διαφωνούντες…