Ο παππούς Ησίοδος που γνώριζε πολλά μυστικά και είχε βαλθεί να τα βγάλει στη φόρα, μας φανέρωσε και τούτο.
Στη Γη τα πράγματα δεν ήταν πάντα όπως είναι σήμερα. Όλα κυλούσαν ήρεμα, δεινά και κακουχίες ήταν άγνωστα, ένα βαλτωμένο πράμα σα να λέμε.
Μέχρι που το μεγάλο αφεντικό, ο κυρ-Δίας που ήταν ζωηρός και γενικά τσαμπουκαλής, βαρέθηκε τα ίδια και τα ίδια και παρήγγειλε στον Ήφαιστο να φτιάξει ένα άλλο ανθρώπινο μοντέλο που να είναι ίδιο αλλά και πολύ διαφορετικό από τα μέχρι τούδε γνωστά.
Μεγάλος μάστορας ο Ήφαιστος, πήρε χώμα και έπλασε κάτι τις, το πάσαρε στην Αθηνά και στην Αφροδίτη (πρώτες μαστόρισσες και τούτες) να το συμπληρώσουν και να το τελειοποιήσουν και έτσι τους προέκυψε η Γυναίκα που τη βάφτισαν Πανδώρα που σημειωτέον ήταν και πανώρια….
(Η άλλη εκδοχή με την Εύα, είναι από άλλο παραμύθι)
Κάτι διαφορές είχε ο Δίας με τον Προμηθέα και κάπως πως (ήταν και διεστραμμένος όσο και να πεις), έστειλε πακετάκι την Πανδώρα (δώρα) στον Επιμηθέα.
Αυτή η μυστήρια πάλι, προφανώς δεν είχε ακούσει κάτι για την περιέργεια που σκότωσε τη γάτα, ούτε για τους μισογύνηδες που λένε, πως όλα τα κακά από το θηλυκό προέρχονται, βρήκε εκεί κοντά ένα σκεπασμένο πιθάρι, τι να έχει μέσα, τι να έχει, το ανοίγει και παίρνουν και ξεχύνονται σαν αφηνιασμένα, όλα τα δεινά σου λέει, αρρώστιες, πόλεμοι, καταστροφές.
Στο πιθάρι, τρυπωμένη και ζαρωμένη σε μια γωνιά, ζούσε και η Ελπίδα.
Αυτή η καημένη, ήσυχη και αδύναμη καθώς ήταν, δεν πρόλαβε να τρέξει, έμεινε καθηλωμένη και από τότε συντροφεύει τον άνθρωπο.
Από κει και πέρα, ο άνθρωπος δε ζει χωρίς ελπίδα λένε, ακόμα και στα τελευταία του.
Η ελπίδα λοιπόν παρηγοριά και όνειρο του κάθε ανθρώπου ή του κάθε πικραμένου;
Οι ελπίδες διαψεύδονται σου λέει, άσε που μπορεί να σου βγουν και φρούδες.
Επί πλέον υπάρχουν ερωτήματα, αν και κατά πόσο βοηθάει στην εξέλιξη, μήπως αντιθέτως μετατρέπεται σε εμπόδιο;
Έχεις και τον Καζαντζάκη να σου γράφει “Δεν φοβάμαι τίποτα, δεν ελπίζω τίποτα, είμαι ελεύθερος”,
τι να κάνει κανείς, να ελπίζει ή να μην ελπίζει;
Σε τι; Μα στο γεγονός πως η ελπίδα πεθαίνει τελευταία!
10 σχόλια:
Εγώ καλή μου την (Γιαννούλα-)Ελπίδα την παντρεύτηκα... Και αν σκεφτείς πόσες φορές από μικρό παιδί άκουσα να μου λένε το λατινικό λογοπαίγνιο DUM SPIRO SPERO.... που έχει πάλι σχέση με την άσβεστη ελπίδα μάλλον θα πεθάνω ελπίζοντας... Πάντως είναι μοναδικός ο τρόπος που μεταφέρεις τον αρχαίο μας μύθο... Είσαι όπως πάντα ΥΠΕΡΟΧΗ...
αλατακι μου γλυκο εσυ ρωτας για την ελπιδα; μονο και με ενα σου σχολιο γεννας παντα μεσα μου(ειμαι σιγουρη και σε αλλους) την ελπιδα και σε καθε σου γραπτο που εχω διαβασει την διακρινω μεσα...
γεννιομαστε με την ελπιδα και πεθαινουμε με αυτην....ειναι ο κινητηριος μοχλος της ζωης μας!
σε φιλω και σου ευχομαι ολοψυχα καλο μηνα και καλη εβδομαδα!
υ.γ. αν ολοι οι ανθρωποι ηταν σαν και σενα τοτε το κουτι ή πιθαρι της πανδωρας θα ηταν απλα ενας μυθος....
Για την διήγηση Αλατάκι μου, ούτε συζήτηση να γίνει, δίνεις ρέστα.
Για την κυρά-Ελπίδα έχω κάτι ενστάσεις βέβαια που κάθησε στο πάτο ροζιασμένη και καχεκτική αντί να τρέξει γρήγορα και να προλάβει ό,τι μπορούσε.
Τεσπά ... τεσπά ...
εγώ της το ξέκοψα, πολλές πολλές παρέες δεν τις μπορώ, μια στο τόσο να βρισκόμαστε έχει καλώς ... κι έτσι προσπαθώ μονάχη μου ...
φιλιά κορίτσι μου
Η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία... είδες για να είναι ζαρωμένη και να κάθεται στη γωνιά και να μη τολμάει τίποτα?? Τη σκαπουλάρει συνέχεια το κορίτσι ... μια χαρά !!!
:))))
πάντα η ελπίδα θα υπάρχει ν΄ανάβει με τη σπίθα της τη φλόγα της ζωής...κι ακόμα και κλεισμένη σε πιθάρι ή σε σκοτεινό μέρος, θα βρει τρόπο να διατηρήσει τη σπίθα της αναμμένη...φιλάκια πολλά Ιωάννα
Διάβασα τον Καζαντζάκη και ποτέ είδα αυτή την εκφράση... αλλά αν πεθαίνει την ελπίδα και ούτε αυτό έχεις; Τι σου μένει;
απελπισία, να αναζητάς δραστικές θεραπείες ...
¨Ομορφη ανάρτηση, φίλη μου.
Φιλάκια πολλά.
Εγώ πάντως ψηφίζω ελπίδα.
Χωρίς αυτή θα ήμουνα χαμένη...
Πολύ καλό!!
φιλιά
Eλπίδες ή Λεπίδες ?
(Δεν πρόκειται για το κλασσικό λάθος αντιμετάθεσης !)
Γειά σου Ιωάννα
:)
Αλατένια
Άσχετα με το τι λένε όλοι με την ελπίδα ζούνε.
Αν και αλμυρή ο αφηγηματικός λόγος σου θελκτικότατος!!!!
ΠΡΟΣ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ
Αχ παιδιά...
ότι και να πούμε μία είναι η αλήθεια.
Η ελπίδα πεθαίνει τελευταία, δηλαδή,
ΜΕΤΑ ΑΠΌ ΕΜΑΣ!
Σας ευχαριστώ ελπίζοντας... (στη φιλία σας).
Δημοσίευση σχολίου