Τσιλιμπουρδίσματα-Tsiliburdismata

                     

Ω, τι κόσμος μπαμπά, μαμά, καλή μου φίλη Μαίρη…

Εσύ πατέρα τι θα έκανες, αν η καλύτερη φίλη της γυναίκας σου, σε έκανε τσακωτό με νεαρά μπογιατισμένη πλατινέ, με δωδεκάποντη γόβα και φουστίτσα κοντή και φουντωτή, σε σκηνή που ουδεμία αμφιβολία άφηνε περί του είδους της σχέσης;

Κι εσύ μαμά, τι θα έκανες, αν έκανες τσακωτό τον σύζυγο της καλύτερής σου φίλης με κάποια της ως άνω περιγραφής, σε παρόμοια σκηνή;

Κι εσύ καλή μου φίλη Μαίρη τι θα έκανες, αν τσάκωνες τον δικό μου σε ταβέρνα παραλίας να κάθονται κολλητά, να ταϊζει ο ένας την άλλη και αντιστρόφως και να μοιράζονται τη μπουκιά, στόμα με στόμα;

Εσύ μπαμπά (υποθετικά μιλάω, μη θυμώνεις) θα προσπαθούσες τουλάχιστον να με βρεις, να μου πεις μια κουβέντα, να δικαιολογηθείς έστω, να με παρακαλέσεις στην ανάγκη να κρατήσω το στόμα μου κλειστό.

Εσύ μαμά, είμαι σίγουρη πως θα εφάρμοζες το βλέπε, άκου, σιώπα.

Εσύ καλή μου Μαίρη, νομίζω θα μου το έλεγες για να με προστατέψεις.

Ο ακατανόμαστος δεν έκανε ουδεμία κίνηση.

Εγώ επίσης. Κάνεις την πάπια στα tsiliburdismata ή κάνεις το παπαγαλάκι στα τσιλιμπουρδίσματα.. Κανένα από τα δύο δεν είναι της αρεσκείας μου. Μπρός γκρεμός και πίσω ρέμα.

Προς το παρόν αναθεματίζω την ώρα που βρέθηκα για πρώτη φορά στην ίδια ταβέρνα και όχι κατ’ επιλογήν, ως καλεσμένη ξένης οικογένειας.

Αυτό το ουδέν κρυπτόν υπό τον ήλιο, είναι καλό τώρα ή κακό;