Παρασκευή, Μαρτίου 09, 2012

Θύμησες υπό βροχήν...





  

Βρέχει και σήμερα και τέτοιες μέρες με πιάνει μια νοσταλγία για το παρελθόν,  ποιο παρελθόν δηλαδή που και τότε μούσκεμα τα κάναμε.
Με πιάνει και μια νοσταλγία για τον παππού και τη γιαγιά, τον μπαμπά μου, τη μαμά μου, το σκυλάκι, τη γατούλα, τον κήπο με τις τριανταφυλλιές μου, τα άλογα και την κατσίκα στο σπίτι της άλλης γιαγιάς και πάνω εκεί, θυμήθηκα τις σοφίες του παππού του σπουδαγμένου από την πλευρά του μπαμπά…  και έτσι μούρχεται να του στείλω  συγχαρητήριο τηλεγράφημα.
Ο παππούς ο σπουδαγμένος λοιπόν, έψηνε καφέ ελληνικό πολλά βαρύ και μέτριο, φούμαρε με άχτι και μας άφηνε παρακαταθήκη λόγια σαν τα παρακάτω.
Ο κόσμος είναι σοφά χτισμένος και γερά γραπατσωμένος  από τον ουρανό.
Τρία πράγματα μόνο δεν υπολόγισε και δεν έκανε ζάφτι.
Αυτά τα τρία είναι τα χειρότερα και δύνανται να τον αναποδογυρίσουν.

Η Βλακεία, η Ανικανότητα και η Προδοσία…

Αχ μωρέ παππού κι εσύ, για νέο μας το είπες;


4 σχόλια:

kariatida62 είπε...

Oταν μάλιστα συνδυάζεται η βλακεία των μεν με την προδοσία των δε τότε είναι που δεν έρχεται η σωτηρία ποτέ!
Ο παππούς σου Αλατάκι μου,τάχε βιώσει όλα και έβγαλε τα σοφά συμπεράσματά του!

Χλόη είπε...

Προσωπικά Αλατάκι μου φοβάμαι την Βλακεία.

φιλάκι για σένα

negentropist είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
negentropist είπε...

Σχολή για την εκπαίδευση των πολιτικών

:)