Τετάρτη, 30 Δεκεμβρίου 2009
Το παρακάτω άρθρο ανήκει στο Θολό τοπίο... με ξεκάθαρη ματιά
Πώς ν`αρχίσεις ένα γράμμα σε κάποιον που δεν ξέρεις; Πώς να μιλήσεις και ν`αδειάσεις την ψυχή σου σε κάποιον που δεν τον έχεις δει ποτέ;
Η κυρά μου λέει ότι τον λένε Άη Βασίλη κι είναι εκείνος που εκπληρώνει τις επιθυμίες των ανθρώπων αυτές τις γιορτινές μέρες.
Στον δικό μου κόσμο δεν τον ξέρουμε. Συνυπάρχοντας όμως με σάς τους ανθρώπους τον μάθαμε σαν όνομα κι όχι σαν παρουσία.
Κι επειδή η κυρά μου πρώτη χρονιά φέτος, με παρακάλεσε να επικοινωνήσω μαζί του, και να ζητήσω κάποια πράγματα που θα ήθελα να γίνουν, για μένα και για τον κόσμο γύρω μου, αποφάσισα να του γράψω αυτό το γράμμα.
Απ`ότι ξέρω συνήθως οι άνθρωποι του ζητάνε υλικά αγαθά.
Εγώ επειδή ο κόσμος μου είναι τελείως διαφορετικός, θα του ζητήσω άλλα πράγματα.
Σε σένα λοιπόν που δεν σε ξέρω αλλά μου είπαν ότι ακούς κάθε πλάσμα, απευθύνομαι και θα σε προσφωνώ καλέ μου φίλε.
Το πρώτο που θέλω να σε παρακαλέσω είναι για εκείνην π`αγαπώ περισσότερο στην ζωή μου.
Την κυρά μου. Δώς της δύναμη ν`αντέχει όλες τις δυσκολίες που τις παρουσιάζονται και το κουράγιο,
να έχει πάντα το κεφάλι ψηλά σε όλες τις ανατροπές που συμβαίνουν γύρω της.
Μα πιο πολύ δώστης την δύναμη ν`αντέξει τον δικό μου χαμό, που είναι πια θέμα χρόνου.
Με κράτησε στην ζωή με νύχια και με δόντια κι ακόμη το πολεμάει αλλά εγώ ξέρω...το νιώθω...το αισθάνομαι στο κορμί μου κάθε μέρα που καταρρέει.
Έζησα πολυ καλά μαζί της. Μοιραστήκαμε όλη την αγάπη που μπορεί να νιώσει ένα πλάσμα για κάποιο άλλο. Θα φύγω χορτάτος από αγάπη και καλωσύνη.
Επίσης φίλε μου καλέ σε παρακαλώ να μην αλλάξει η τρέλα που κουβαλάει στο κεφάλι της. Αυτή την έχει σώσει μέχρι τώρα και πιστεύω ότι είναι κι η ασπίδα της στα παράλογα της ζωής.
Θα παρακολουθώ φίλε μου από ψηλά και θα στεναχωρεθώ πολύ αν δεν μου την προσέχεις.
Ακόμα θα ήθελα να χαρίσεις καλύτερες μέρε,ς στους υπόλοιπους φίλους μου του ζωικού βασιλείου.
Να ζεστάνεις τις καρδιές των ανθρώπων για να πάψουν να μας κακομεταχειρίζονται.
Να μπορέσουμε επιτέλους να συνυπάρξουμε ειρηνικά σ`αυτή την πλάση, που φτιάχτηκε για όλα τα πλάσματα του Θεού. Αν ήξεραν οι άνθρωποι πόση αγάπη κρύβουμε γι αυτούς στην καρδιά μας, ίσως να άλλαζε κι η συμπεριφορά τους απέναντί μας.
Η μεγαλύτερη επιθυμία μου; Ένας επίγειος παράδεισος συνύπαρξης που ξέρω ότι δεν θα έρθει.
Να μην υπάρχει αδικία, μίσος, κακία παρά μόνο αγάπη.
Ίσως αν ακολουθούσαν οι άνθρωποι τα δύο ρητά της Χριστιανοσύνης,"Αγάπα τον πλησίον σου σαν εαυτόν," και "Τον Θεό με όλη την δύναμη της ύπαρξής σου" να μην λάβαινες πολλά γράμματα.
Να μην υπήρχες καν στην ζωή των ανθρώπων...γιατί όλα θα ήταν απλά κι αληθινά.
Θα ένιωθαν ευγνωμοσύνη γι αυτά που έχουν, και δεν θα ζητούσαν παραπάνω και κάθε χρόνο πιο πολλά χωρίς τέλος.
Θα μπορούσα να σου γράφω ώρες. Δεν θέλω να σε κουράσω όμως. Πιστεύω ότι όλα τα θέματα τα έχουν εξαντλήσει κάποιοι άλλοι πριν από μένα...Κλείνω το γράμμα μου με την ευχή να έρθει ένα καλύτερο αύριο για την ανθρωπότητα κι ας μην είμαι εδώ να το δω.
Και μην ξεχάσεις καλέ μου φίλε, στο ολιγόωρο ταξίδι σου εδώ να φέρεις μαζί σου την Αγάπη .
Αναρτήθηκε από Το Θολό Τοπίο...με ξεκάθαρη ματιά. στις 10:55 μ.μ.
Με συγκίνησε και το δημοσιεύω
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου