Κατόπιν εορτής και... Κυριακής (των εκλογών)

          Τώρα που πέρασε κι αυτή η ευτυχώς σύντομη προεκλογική φιέστα και κάθισε ο κάθε κατεργάρης στον πάγκο του – τρόπος του λέγειν και προς το παρόν – ο πειρασμός με καταλαμβάνει σαν τα κακά δαιμόνια και με προτρέπει να σκεφτώ φωναχτά ή μάλλον ν’ αραδιάσω τις σκέψεις μου, σε τούτη δω την τοποθεσία.
          Καλά, όλοι έχουμε γευτεί τις σκηνές αλλοφροσύνης που εκτυλίσσονται προεκλογικά με τα έπεα πτερόεντα των πολιτικών που δεν συναντούν ώτα ακούοντα, αλλά προσκρούουν σε ιαχές και σάλπιγγες, προμήνυμα επερχόμενης πολεμικής σύρραξης ή στην καλύτερη περιγραφική εκδοχή, αναμέτρησης φανατισμένων οπαδών (χούλιγκανς, μόνστερς και λοιπά) ποδοσφαιρικών ομάδων.
          Υπάρχει και χειρότερο. Το χειρότερο είναι πως μετεκλογικά αρχίζει η καταμέτρηση των… θυμάτων.
          Τόσοι οι κερδισμένοι, τόσοι οι χαμένοι και τόσοι οι πικραμένοι, όπερ μεταφραστικά στην παραπάνω παράγραφο και με τη λογική κάποιων, τόσοι ζωντανοί, τόσοι νεκροί και τόσοι τραυματίες.
          Όχι, δεν είναι υπερβολές, αυτό το νόημα συλλαμβάνει ο δικός μου εγκέφαλος όταν ακούω τις συνήθεις φράσεις από πολιτικούς που εσύ κι εγώ στείλαμε να εκπροσωπήσουν τη χώρα, την αξιοπρέπειά μας, την εργασία, τα παιδιά μας, τη ζωή μας, εντός και εκτός Ελλάδας.
          Τι άλλο θα μπορούσαν να σημαίνουν λοιπόν λόγια όπως, “ο λαός του τάδε κόμματος νιώθει απογοητευμένος, προδομένος, ταπεινωμένος από τη βαριά ήττα. Ο λαός του δείνα αισθάνεται υπερήφανος για τη νίκη και ο άλλος λαός νιώθει παραγκωνισμένος και τα λοιπά και τα λοιπά.”…
          Ώστε έτσι λοιπόν! Ζητήσατε την άδειά μας να δρέψετε δάφνες και να εγκατασταθείτε στη Βουλή για να δουλέψει ο καθένας για τον λαό του;
          Ο κάθε ένας από σας έχει τον δικό του λαό, σα να λέμε τη δική του φυλή ιθαγενών που ως φύλαρχοι έχετε ταχθεί να προστατέψετε από τα δηλητηριώδη βέλη των άλλων λαών και φυλάρχων;
         Μα κύριοι, κάτι είναι μπερδεμένο στο μυαλό σας, ίσως και στο μυαλό του… λαού σας, δεν αποκλείεται…
         Εμείς που θεωρούμε αυτονόητο ότι ως πολίτες αυτής της χώρας, δεν ανήκουμε σε φυλές και δεν είμαστε υπήκοοι φυλάρχων, αναφωνούμε…

Και ο λαός της Ελλάδας, πού είναι λοιπόν;
Εκπροσωπείται και προστατεύεται από ΚΑΠΟΙΟΝ χωρίς την ιδιότητα του φυλάρχου, έστω και παρεμπιπτόντως;