Τι να πρωτοχωρέσει;
Έβαζε κι έβγαζε τα αγαπημένα της πράγματα χωρίς να μπορεί ν’ αποφασίσει τι να αφήσει πίσω της.
Το καθένα από αυτά έγραφαν μια ιστορία με τις πιο αγαπημένες στιγμές της ζωής της.
Η καρδιά της ήταν σφιγμένη, ανέπνεε με δυσκολία.
Τα λεπτοσκαλισμένα ποτηράκια από την προίκα της μητέρας της, οι πορσελάνινες κούπες της γιαγιάς, οι κεντημένες κουρτίνες, τ’ αγαπημένα βιβλία, τα δώρα των παιδιών, οι συλλογές της, απλωμένα στο κρεβάτι κι εκείνη δίπλα τους να τα χαϊδεύει και να τα θέλει όλα, όλα.
Όμως η βαλίτσα επέμενε να μην κλείνει και αυτή πάλι από την αρχή να βάζει και να βγάζει.
Σταμάτησε, δεν άντεχε άλλο. Τα μηνίγγια της χτυπούσαν, το στόμα της είχε ξεραθεί.
Βγήκε στoν κήπο να πάρει μιαν ανάσα
Λίγο πριν είχε βρέξει και η καλοκαιρινή υγρασία της έφερε μεγαλύτερη δυσφορία.
Περίεργο! Άλλες φορές που ετοιμάζονταν να φύγει πετούσε από χαρά.
Σήμερα τι έπαθε;
Ήταν ένα χειμωνιάτικο πρωϊνό Κυριακής...
Η συνέχεια στο alataki2.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου